Grondgedachte – Stichting Getuigenis en Eenheid

De grondgedachte

Een nieuwe lente voor de mensheid, waarin alle volkeren mogen delen in de vreugde van het aangekondigde Vrederijk

De eenheid van de gemeente van Christus, die zal resulteren in ‘de volheid der heidenen’ kan alleen gestalte krijgen, wanneer in waarachtige eenheid de eschatologische barmhartigheidstaak aan het Joodse volk wordt aanvaard en uitgevoerd. (Romeinen 11:31)

Mede door de zware schuld van de christenheid is het Joodse volk de weg op gedreven om te streven naar de opheffing van de eeuwenoude en wereldwijde ballingschap, waardoor de Staat Israël ontstond.
Elke exodus had vanaf de tijd van de aartsvaders echter drie belangrijke kenmerken: Een goddelijke roeping, een goddelijke doelstelling en een goddelijke financiering.
Het wereldse Zionisme beantwoordt aan geen van deze kenmerken. Omdat het Zionisme botst met de Messiaanse bestemming van het Joodse volk, loopt de Zionistische beweging uit op een impasse, die de mensheid op de rand van haar bestaansmogelijkheden brengt (Maleachi 4:5,6).

Ds. Leenhouts roept alle gelovigen in de wereld op om met woord en daad borg te staan voor de waardige omschakeling van de ‘Joodse Staat’ naar de voor dit volk bestemde status van ‘koninkrijk van priesters’. (Exodus 19:6)

Belangrijke gebeurtenissen in het jaar 1948

De stichting van de Staat Israël
De tweedeling van Jeruzalem
De scheuring van Berlijn
De oprichting van de Wereldraad van Kerken
De oprichting van de ICCC (Internationale Raad van Christelijke Kerken)
De beslissende doorbraak in China van Mao-tse Toeng.
De onthulling van het voorlaatste geheim van Openbaring 10.

1. De oprichting van de Staat Israël op 14 mei 1948.

Het Joodse volk trachtte officieel de ballingschap op te heffen door de vestiging van een nationaal tehuis. Op 29 november 1947 namen de Verenigde Naties de resolutie aan Palestina op te delen in een Joodse en een Arabische Staat, waarbij Jeruzalem een internationale stad zou worden. Daags voordat het Britse mandaat op 15 mei 1948 zou eindigen, werd op een plechtige bijeenkomst van de Joodse Nationale Raad te Tel Aviv de Staat Israël geproclameerd.

2. De tweedeling van Jeruzalem

Onmiddellijk na het uitroepen van de Joodse Staat en de (als eerste!) erkenning daarvan door de Verenigde Staten van Amerika in de Assemblee van de Verenigde Naties, rukten dezelfde dag nog de legers van de Arabische landen op in Palestina, en moest Israël op verschillende fronten tegelijk de jonge Staat verdedigen. Dagenlang werd er felle strijd geleverd in het hart van Jeruzalem, totdat de joodse verdedigers van de stad zich na twaalf dagen moesten overgeven aan het Arabische legioen. Hiermee viel de oude ommuurde stad van Jeruzalem in Arabische handen, waarna nog geruime tijd bestanden en strijd elkaar afwisselden. Het uiteindelijke resultaat was een gescheurde stad: het westelijk deel behoorde aan Israël en het oostelijk deel werd onder het bestuur van de Arabieren gebracht.

3. De scheuring van Berlijn.

Deze spanning liep zo hoog op, dat er een nieuwe (wereld)oorlog dreigde. De toenemende onenigheid tussen de drie Westerse machten enerzijds en de Russen anderzijds maakte een gemeenschappelijk stadsbestuur op den duur onmogelijk. Toen de Westerse Drie (Amerika, Frankrijk en Engeland) begin 1948 besloten in hun sectoren de geldsanering door te voeren, leidde dit aan Sovjetzijde tot een heftige reactie. De toevoerwegen naar West-Berlijn werden afgesneden en geblokkeerd en de gemeenteraad en de Kommandatura vielen uiteen. Feitelijk viel hierdoor ook Berlijn in twee delen uiteen.

4. De oprichting van de Wereldraad van Kerken

Toen in 1948 de Wereldraad van Kerken werd opgericht, werd door de deelnemende kerken een ‘seculiere’ greep gedaan naar het hogepriesterlijk gebed van Jezus om de eenheid van Zijn gekochte volk (Johannes 17:21). Het heeft heel wat voeten in de aarde gehad voordat er een voor alle kerken acceptabele basisformule kwam. Zowel vrijzinnigen en remonstranten, als rechtzinnigen moesten zich erin kunnen vinden.
De basisformule werd: ‘The World Council of Churches is a fellowship of churches which accept our Lord Jesus Christ as God and Saviour’. Vrijzinnigen hadden grote moeite met deze basisformule. Toch vond een Lutherse hoogleraar dat vrijzinnigen zich vanwege de formule niet moesten laten weerhouden van het ‘con amore’ meewerken in de Wereldraad. Uit krantenverslagen over de oprichting van de Wereldraad van Kerken blijkt, dat de aan de conferentie deelnemende kerken niet samen het Avondmaal konden vieren. Deze oecumenische voorgeschiedenis maakte dat er bij fundamentalistische christenen bezorgdheid ontstond dat deze beweging uiteindelijk zou leiden tot de stichting van een wereldkerk, die de ‘bruid’ van de antichrist zou zijn.

5. De oprichting van de ICCC (Internationale Raad van Christelijke Kerken)

Als uitvloeisel van zijn afwijzende houding tegenover de Geneefse Oecumenische Raad van Kerken (WCC) stichtte Dr. Carl McIntire, tien dagen voor de constituering van de Wereldraad van Kerken, in Amsterdam de ‘International Council of Christian Churches’ (ICCC). Aan deze conferentie, die gehouden werd van 11-19 augustus 1948 namen ongeveer 150 vertegenwoordigers van 61 protestantse kerken uit 29 landen deel. De tweede conferentie werd gehouden in 1950, in Genève. De 450 deelnemers kwamen uit 43 landen en vertegenwoordigden 83 protestantse kerken. Op dit congres van Genève werd ook de constitutie van de ICCC definitief vastgesteld.
De Bijbelgetrouwe christenen waren in 1948 in Amsterdam voor slechts één doel bijeen, namelijk om de Here te smeken te verhinderen dat de gemeente des Heren, door een valse eenheid in een Wereldraad van Kerken, de ‘bruid’ van de antichrist zou worden. Op de zevende dag van deze conferentie die in het teken stond van het woord uit Jesaja 59:19 (St. Vert.): “Als de vijand zal komen gelijk een stroom, zal de Geest des Heren de banier tegen hem oprichten”, sprak de Heer:

“Mijn kinderen hebben gebeden en Ik antwoord. Neen, Ik zal de antichrist de eer niet gunnen Mijn volk bijeen te drijven, maar Ik zal dit doen door de zweepslagen van Mijn Woord.”

6. Na een hevige strijd komt het rode geweld in China tot een beslissende doorbraak.

Aanvankelijk numeriek en in bewapening veel zwakker dan de nationalisten (ruwweg 1:3) wisten de communisten hun krijgsmacht binnen twee jaar op gelijke voet te brengen. Tsjang Kai Sjek (leider van de nationalisten) is in november 1948 nog naar de Verenigde Staten afgereisd om hulp, maar de V.S. waren niet bereid om China uit ‘het communistische moeras’ te helpen. Op dat moment was Europa van groter belang dan Azië. Het gaf aan niet op twee fronten een ‘koude oorlog’ te kunnen voeren. In november/december 1948 wonnen de communisten een beslissende slag in Midden-China, waarna zij uiteindelijk op 1 oktober 1949 de Chinese Volksrepubliek uitriepen.

7. De onthulling van het voorlaatste geheim van Openbaring 10.

Tot het voorlaatste geheim van Openbaring 10 behoort het in vervulling gaan van de voorzegde ‘volheid der heidenen’ (Romeinen 11:25), zodat aan de voorwaarden wordt voldaan om ook het Joodse volk tot zijn Messiaanse bestemming te brengen van ‘koninkrijk van priesters’. Een vervulling tevens van het Loofhuttenfeest, het aanbreken van ‘de tijden van verkwikking’ en de doorbraak van het koninkrijk Gods. Een nieuwe lente voor de mensheid, waarin alle volkeren mogen delen in de vreugde van het aangekondigde Vrederijk.

De eenheid van de gemeente van Christus kan alleen gestalte krijgen, wanneer in waarachtige eenheid de eschatologische barmhartigheidstaak aan het Joodse volk wordt aanvaard en uitgevoerd. (Romeinen 11:31) Mede door de zware schuld van de christenheid is het Joodse volk de weg op gedreven om te streven naar de opheffing van de eeuwenoude en wereldwijde ballingschap, waardoor de Staat Israël ontstond. Elke exodus had vanaf de tijd van de aartsvaders echter drie belangrijke kenmerken: Een goddelijke roeping, een goddelijke doelstelling en een goddelijke financiering.
Het wereldse Zionisme beantwoordt aan geen van deze kenmerken. Omdat het Zionisme botst met de Messiaanse bestemming van het Joodse volk, loopt de Zionistische beweging uit op een impasse, die de mensheid op de rand van haar bestaansmogelijkheden brengt. (Maleachi 4:5,6)
Ds. Leenhouts roept alle gelovigen in de wereld op om met woord en daad borg te staan voor de waardige omschakeling van de ‘Joodse Staat’ naar de voor dit volk bestemde status van ‘koninkrijk van priesters’. (Exodus 19:6)
De oprichting van het ‘koninkrijk aan Israël’ betekent in beginsel de doorbraak van het Koninkrijk Gods en het aanbreken van de ‘tijden van verkwikking’.